06 wrz Wystawa / Maciej Szańkowski. Notatki, szkice, inspiracje
Wystawa towarzysząca inauguracji Parku Rzeźby CSW
Blisko sześćdziesiąt lat twórczości Macieja Szańkowskiego to konsekwentnie realizowana wizja artystycznego działania, w której przestrzeń stała się tworzywem, dzięki któremu opracował własny, rozpoznawalny język artystycznej wypowiedzi, trwale wpisując się w najciekawsze dokonania polskich artystów „sztuki przestrzeni”.
Artysta połączył fotografię ze swoim warsztatem rzeźbiarskim, czyniąc pomost pomiędzy formą a sposobem jej przedstawienia. Działania Macieja Szańkowskiego, w szeroko rozumianej „sztuce przestrzeni” z odniesieniami do fotografii, stały się reprezentatywnymi w sztuce polskiej próbami „poszerzonej koncepcji rzeźby”, ujmującej zjawiska przestrzenne we wzajemnym powiązaniu. Większość jego instalacji, nawet tych konstruowanych seryjnie, zależy od warunków stwarzanych przez przestrzeń. Tak będzie również tym razem – w odniesieniu do zapoczątkowanego projektu, jakim jest Park Rzeźby CSW na Bulwarze Sztuki, Artysta stworzy specjalną pracę – „Struny wiatru III. Rzeźba dla Torunia”.
Tak o swojej twórczości pisze sam Artysta:
„Od czasu, gdy świadomie zająłem się czynnym uczestniczeniem w sztuce, niezmiernie bliską stała mi się myśl o możliwości określania „miejsca” – niedocenianym i zapomnianym nieco, tak ważnym elemencie kreacji artystycznej. Wśród moich najwcześniejszych prac znajduję i takie, które wywodziły się z intencji okazania miejsca utworzonego wewnątrz samego obiektu, pomiędzy jego elementami. Te obiekty – rzeźby miały sobą tworzyć wrażenie miejsc przeznaczonych jak gdyby dla wyobraźni. Lubię spajać ze sobą punkty za pomocą pozornie niewidzialnych napięć i to właśnie staje się często całym moim „rzeźbieniem”.
Dziś nadal podobnie myślę o miejscach i kreacyjnej roli artysty, który może je czasem wywoływać, dopomagać innym w odczuciu ich i przeżywaniu. W ich kontekście dostrzegałem jeszcze wyjątkową wartość kamienia, którym zresztą posługuję się od dawna w mojej pracy. Kamień, pewnie z przyczyny właściwego mu ciężaru powodującego to jego fizyczne niemal zrośnięcie z ziemią i jego twardości, najdoskonalej wyraża nieprzemijalność rzeczy i bieg czasu, podobnie – jak stare drzewa – strzeże miejsc, zatrzymuje czas i taką też rolę człowiek od wieków mu powierza.
Kamieniom więc oraz miejscom i refleksjom im towarzyszącym poświęciłem moje notatki fotograficzne. Fotografowanie zawsze było dla mnie ważnym uzupełnieniem mojej pracy twórczej rzeźbiarza. Pokazując swoje zdjęcia, chciałbym podzielić się pewną emocją w nich zawartą”.
Z założenia abstrakcyjny język form Szańkowskiego, odwołujący się do wyobraźni, nie jest pozbawiony znaczeń, umożliwia przeobrażenie kompozycji przestrzennych w zawieszone między niebem a ziemią monumenty przetrwania pamięci, czasem nawiązuje do mistycznych kręgów paleolitu. Swoiste medytacje nad przemijaniem, nad formą naturalnie ukształtowaną lub naturalnie zniszczoną, cytaty z archeologii sztuki, służą ujawnieniu związków między dziełami natury a poszukiwaniami człowieka. Historia cywilizacji jest historią podpatrywania, budzenia się świadomości i wyciągania wniosków, które prowadzą do stwierdzenia, że dzieło człowieka może być tak samo naturalne jak dzieła ziemi, powietrza, wody i ognia.
Otwarcie wystawy: 10.09.2021 (piątek), godz. 18.00
Kuratorka, koordynatorka: Paulina Kuhn
6 września 2021 r.
