W Krajeńskim Parku Krajobrazowym można oddychać pełną piersią

18 wrz W Krajeńskim Parku Krajobrazowym można oddychać pełną piersią

Krajeński Park Krajobrazowy został utworzony 17 sierpnia 1998 r.  i jest największym parkiem krajobrazowym województwa kujawsko-pomorskiego oraz jednym z największych w Polsce. Obszar Parku zajmuje 74 985,60 ha w powiatach: sępoleńskim, tucholskim oraz nakielskim – na terenie gmin: Sępólno Krajeńskie, Więcbork, Kamień Krajeński, Sośno, Mrocza, Kęsowo. Swoją nazwę Krajeński Park Krajobrazowy zaczerpnął od nazwy regionu Krajna, gdyż jest on położony w centrum Pojezierza Krajeńskiego, stanowiąc najbardziej wysuniętą na zachód część województwa kujawsko-pomorskiego.

Taka lokalizacja sprawia, że kumulują się tutaj różne elementy i uwarunkowania przyrodnicze, kulturowe i krajobrazowe podkreślając niezwykłość Krajeńskiego Parku Krajobrazowego. Jego głównym celem i zadaniem  jest zachowanie unikalnego środowiska przyrodniczego swoistych cech krajobrazu oraz wartości kulturowych i historycznych cechujących region Krajny – dla przyszłych pokoleń. Ze względu na sposób użytkowania powierzchni, charakter Parku można określić jako rolniczy. Grunty uprawiane rolniczo poprzeplatane pagórkami, zadrzewieniami i oczkami śródpolnymi stanowią 66 % obszaru KPK. Istotną rolę dla środowiska odgrywa tutaj niskie uprzemysłowienie, które sprawiło, że obszar ten nie jest zanieczyszczony, lecz wyróżnia się spośród innych krajobrazów wybitnym i nietuzinkowym pięknem stanowiąc najmniej zniekształcony fragment Pojezierza Krajeńskiego. Ważnym elementem dzisiejszej edukacji jest promocja czystego środowiska, zdrowej i nieskażonej żywności oraz ochrony przyrody. W ramach zajęć terenowych zaplanowanych w programach „zielonych szkół” organizowanych przez samorząd województwa kujawsko- pomorskiego uczniowie będą mieli szansę poznać  ekologiczny styl życia już 14 września podczas 5- dniowego pobytu na terenie KPK.

W ideę ukierunkowaną na równowagę i zdrowy styl życia wpisuje się oferta wypoczynkowa pałacu w Komierowie. Neobarokowy- klasycystyczny pałac to pomnik rodu Komierowskich. W okresie międzywojennym majątek liczył 1279 ha. W imponującym przypałacowym parku kulturę parkową tworzą m.in. stare dęby szypułkowe. Ostatnim właścicielem rezydencji był Tomasz Komierowski, zamordowany przez Niemców w Lipce, w pierwszych dniach września 1939r.

Na obszarach Parku przeważają lasy liściaste i mieszane z przewagą buka, dębu i grabu, z domieszką brzozy i drzew iglastych. Spotyka się tu również bory sosnowe. W północno-zachodniej części występują też czyste buczyny i dąbrowy podlegające ochronie. Lasy parku są bogate w runo i podszycie, gdzie wiele jest roślin chronionych.

Ważnym walorem szaty roślinnej KPK są łąki, wśród których można się doszukać szeregu interesujących gatunków flory. Na wilgotnych glebach w pobliżu dolin można spotkać łąki rajgrasowe, w skład których wchodzą liczne trawy, jak np. tymotka łąkowa, bodziszek łąkowy, rajgras wyniosły, kupkówka pospolita. Z polami zbożowymi są związane najczęściej kwitnące na czerwono maki, fioletowe kąkole czy niebieskie chabry. Na terenie KPK stwierdza się wiele gatunków chronionych związanych z lasami liściastymi jak lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko, podkolan biały, pluskwica europejska.

Najlepiej w stanie naturalnym zachowały się tu zbiorowiska wodne i bagienne, a także torfowiskowe. Spośród całej gamy zbiorowisk na uwagę zasługują chronione rośliny wodne jak grążel żółty i grzybień biały odznaczające się wśród zielonych liści swoimi pięknymi kolorami. Wśród torfowisk niskich często można spotkać różne gatunki turzyc, z którymi najczęściej występują kosaciec żółty, jaskier płomieńczyk czy fiołek błotny. Torfowiska są również miejscem występowania objętych ochroną rosiczek, widłaków, żurawiny błotnej czy też reliktowej bażyny czarnej.

Szczególnie cennym i dlatego wyodrębnionym obszarem krajobrazowym jest Rezerwat Buczyna o powierzchni 20,01 ha. Celem jego utworzenia jest zachowanie i zabezpieczenie powierzchni leśnej z dorodnym drzewostanem bukowym. Ponad 100-letnie buki charakteryzują się bardzo wysoką jakością, dlatego też przy zgodzie Regionalnego Konserwatora Przyrody jest pozyskiwany z nich materiał nasienny do nowych zalesień, po to aby służyły przyszłym pokoleniom.

Fot. główna: Zachód słońca w Krajnie

Źródło: http://www.parki.kujawsko-pomorskie.pl/kpk