28 sty Konferencja Pamięci Ofiar Holokaustu
27 stycznia 2022 roku odbyła się już po raz kolejny zorganizowana przez KPCEN we Włocławku konferencja hybrydowa „Pamięci Ofiar Holokaustu”. Sławomir Kopyść, członek Zarządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego, zwracając się na wstępie do uczestników konferencji, powiedział, że edukacja na temat Holokaustu jest dzisiaj przestrogą przed podobnymi aktami agresji i nienawiści wobec innych państw i narodów.
Dorota Łańcucka, prowadząca konferencję, przypomniała, że w bezprecedensowym ludobójstwie, jakim była Zagłada, dokonanym przez nazistowskie Niemcy i ich kolaborantów w celu unicestwienia narodu żydowskiego, zginęło 6 milionów europejskich Żydów.
Wspomnienia tych, którzy przeżyli, przytoczył dr Adam Wróbel, Prezes Towarzystwa Miłośników Ziemi Dobrzyńskiej w Lipnie. Spisali je byli mieszkańcy Lipna żydowskiego pochodzenia w „Księdze Pamięci-Izkor Lipno”, wydanej w Tel Awiwie w 1988 roku. Członkowie TMZD podjęli się przetłumaczenia „Księgi…” z języka hebrajskiego i jidysz na język polski.
O początkach Zagłady mówiła podczas swojej prezentacji Olga Szymańska z Żydowskiego Instytutu Historycznego. Przedstawiła wstrząsający obraz ludzkiej tragedii z niemieckiego obozu koncentracyjnego Kulmhof w Chełmnie nad Nerem.
Kwestię tożsamości poruszył w swoim wystąpieniu Konrad J. Zarębski, wykładowca wiedzy o filmie. W szerokim kontekście ujął proces budowania tożsamości narodowej i identyfikowania się jednostki z grupą społeczną- etniczną czy religijną. Odniósł się też do konkretnych tytułów filmowych, na które warto zwrócić uwagę w edukacji i wychowaniu naszych uczniów. To m.in.: Po-Lin. Okruchy Pamięci (2008), Dybuk (1937), Ulica Graniczna (1948), Sanatorium pod klepsydrą (1973), Ziemia Obiecana (1974), Austeria (1983), Jeszcze tylko ten las (1991), Pianista (2002), W ciemności (2011), Wesele 2 (2021).
O ludziach, którzy tworzyli polską kulturę, także w gettach, opowiedziała Monika Chrząstowska z Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Na zakończenie wysłuchaliśmy w jej wykonaniu przejmujących interpretacji wierszy polskich poetów czasu Zagłady.
Pamięć o Holokauście nigdy nie powinna ulec zatarciu, podobnie jak inne zbrodnie przeciwko ludzkości, dokonane w imię chorych urojeń, że można być gorszym z powodu narodowości, rasy czy poglądów politycznych. Dlatego dzisiaj o tym mówimy, aby zapobiegać nienawiści, rasizmowi i uprzedzeniom wobec innych, niż my sami.
Jan Paweł II, w przemówieniu Budujmy nową przyszłość, jakie wygłosił w Yad Vashem w Jerozolimie 23 marca 2000 r., powiedział:
Podobnie jak w Oświęcimiu, tak i wielu innych miejscach w Europie, ze wszystkich stron słyszymy echo rozdzierającego płaczu milionów ludzi. Mężczyźni, kobiety i dzieci wołają do nas z otchłani udręki, jakiej zaznali. Czyż moglibyśmy nie usłyszeć ich krzyku? Nikt nie może zapomnieć ani lekceważyć tego, co się stało. Nikt nie może pomniejszać rozmiarów tych wydarzeń. Chcemy pamiętać. Ale chcemy pamiętać w określonym celu, mianowicie po to, aby nie dopuścić już nigdy do zwycięstwa zła, jakiego doświadczyły miliony niewinnych ofiar nazizmu.
Opracowała: Dorota Łańcucka, KPCEN we Włocławku
28 stycznia 2022 r.
